Je voelt het al een tijdje, hè?
Die pijn in je rug, nek en je schouders… het blijft maar zeuren.
Altijd sta je 'aan' en ga je door.
"Niet klagen, maar dragen" dat is wat je geleerd hebt toch? Je probeert sterk te zijn, terwijl je eigenlijk niet meer kunt.
Je voelt het al een tijdje, hè?
Die pijn in je rug, nek en je schouders… het blijft maar zeuren.
Altijd sta je 'aan' en ga je door.
"Niet klagen, maar dragen" dat is wat je geleerd hebt toch? Je probeert sterk te zijn, terwijl je eigenlijk niet meer kunt.
Ik help je de spanning in je lijf los te laten, zodat je weer écht kunt ontspannen.
Ik help je de spanning in je lijf los te laten, zodat je weer écht kunt ontspannen.
Je blijft maar doorgaan, maar je lichaam protesteert.
Je blijft maar doorgaan, maar je lichaam protesteert.
De pijn in je rug, nek en schouders worden steeds erger. Hoofdpijn lijkt bijna een dagelijkse gast. Je ademhaling zit hoog, zelfs als je probeert te ontspannen. Kleine dingen irriteren je sneller dan je lief is.
Herken je dit?
En nu?
Hoe lang houdt je dit nog vol? Iedere dag dat je niets verandert, blijf je vast zitten in die cirkel van pijn, spanning en stress. Je klachten stapelen zich op. Je lichaam blijft schreeuwen om aandacht, en je hoofd draait overuren.
Wat als je zo doorgaat?
Je merkt dat je steeds vaker moe en kortaf bent, dat je niet meer geniet van kleine dingen. Zelfs je werk lijdt er onder. In het slechtste geval leidt dit tot een burn-out, chronische pijn of andere gezondheidsproblemen.
Over mij
Jarenlang rende ik maar door. Altijd bezig om alle ballen hoog te houden – kinderen, werk, familie, sport – je kent het wel... Het ging me goed af en ook nog eens op de automatische piloot. Stilzitten op de bank? Vond ik extreem moeilijk. Alsof je tijd zit te verdoen. En stilstaan bij hoe ik me voelde? Deed ik niet en heel stiekem: misschien durfde ik het ook niet zo goed.
Want heel goed voelde ik me niet. Mijn lichaam gaf duidelijke signalen af: ik had extreem veel hoofdpijn, last van migraine, pijn in schouders en onderrug en mijn darmen protesteerden voortdurend. Maar ik was een expert in negeren! Of misschien had ik gewoon geen idee dat die seintjes iets waren waar ik echt iets mee moest doen. Nooit geleerd, jij?
Ondanks al die klachten bleef ik maar doorgaan.
Pas toen ik begon met masseren, begreep ik hoe hard mijn lichaam om aandacht schreeuwde. Het was het moment waarop ik leerde luisteren naar mijn lichaam en mezelf eindelijk serieus begon te nemen.