Lieve vrouw, zorg jij goed voor iedereen behalve voor jezelf?


Sta je altijd aan en voel je je uitgeput?

Ik laat je weer écht ontspannen!

Ben jij die vrouw die altijd voor iedereen zorgt, maar merkt dat ontspannen heel lastig is?

Voel je dat je lichaam continu in de ‘aan-stand’ staat, ondanks je pogingen om die uit te schakelen? Je hoofd staat nooit stil en je voelt veel spanning in je lijf
Misschien komt dit je bekend voor:


  • Je nek en schouders zijn altijd gespannen en hoofdpijn is bijna een dagelijkse gast.
  • Je ademhaling is vaak snel en oppervlakkig, zelfs als je probeert te relaxen.
  • Je raakt geïrriteerd door kleine dingen, zoals drukte op geluiden.
  • 's Avonds in bed draaien je gedachten maar door, waardoor je nooit echt uitgerust wakker word.

En nu?
Hoe lang houdt je dit nog vol? Iedere dag dat je niets verandert, blijf je gevangen in die cirkel van stress en spanning. Als je geen actie onderneemt, stapelen de klachten zich op. Je lichaam blijft schreeuwen om aandacht, en je geest overuren draaien.

Wat als je zo doorgaat? Je merkt dat je steeds vaker uitgeput bent, niet meer kunt genieten van de kleine dingen. Zelf je werk en relatie gaan er onder lijden. In het slechtste geval kan dit leiden tot een burn-out, chronische pijn of andere vervelende gezondheidsproblemen.

Over mij


Jarenlang rende ik maar door. Altijd bezig om alle ballen hoog te houden – kinderen, werk, familie, sport – je kent het wel... Het ging me goed af en ook nog eens op de automatische piloot. Stilzitten op de bank? Vond ik extreem moeilijk. Alsof je tijd zit te verdoen. En stilstaan bij hoe ik me voelde? Deed ik niet en heel stiekem: misschien durfde ik het ook niet zo goed.


Want heel goed voelde ik me niet. Mijn lichaam gaf duidelijke signalen af: ik had extreem veel hoofdpijn, last van migraine, en mijn darmen protesteerden voortdurend. Maar ik was een expert in negeren! Of misschien had ik gewoon geen idee dat die seintjes iets waren waar ik echt iets mee moest doen. Nooit geleerd, jij?

Ondanks al die klachten bleef ik maar doorgaan.
Pas toen ik begon met masseren, begreep ik hoe hard mijn lichaam om aandacht schreeuwde. Het was het moment waarop ik leerde luisteren naar mijn lichaam en mezelf eindelijk serieus begon te nemen.